ραβάσσω

και αττ. τ. ραβάττω Α

(κατά τον Ησύχ. και τον Φώτ.) προκαλώ κρότο, ιδίως χορεύοντας ή κρατώντας τον ρυθμό με το πόδι.

[ΕΤΥΜΟΛ. Εκφραστικός τ. άγνωστης ετυμολ. που συνδέεται πιθ. με τον τ. τον οποίο παραδίδει ο Ησύχ. «ἀρράβακα

ὀρχηστήν

ἀπό τοῦ ἀρραβάσσειν ὅἔστι ὀρχεῖσθαι»].